Proučavajući granicu između Zemljine jezgre i plašta, geofizičari su otkrili da ona nije glatka kao što se prethodno mislilo, već je sačinjava ogroman broj neverovatno visokih planina, piše RIA Novosti.
Površine koje razdvajaju unutrašnje slojeve imaju izuzetno složen reljef, i ispada da naša planeta nije uopšte poput skupa sfera koje su ugnežđene jedna u drugu, kao što se obično predstavlja.
Presek unutrašnjosti zemlje je uglavnom prikazivan kao skup koncentričnih sfera. Kako su se podaci prikupljali, postalo je jasno da je svaki sloj ustvari složena površina sa reljefom i unutrašnjim “planinama” još višim nego na zemljinoj površini, dok su korita dublja.
O najdubljim geofizičkim slojevima naučnici sude po seizmičkim talasima generisanim u zemljotresima, a brzina tih talasa se dramatično menja na granici slojeva različite gustine. Ta granica se naziva linija Mohorovičiča.
Od vrha Everesta do dna Marijanskog rova ima oko 20 kilometara, dok razlike granice Mohorovičiča, koja deli koru i gornji sloj, dosežu čak i 40 kilometara. I sve to na dubini od pet do 70 kilometara.
Isti oštar reljef karakterističan je za granicu između gornjeg i donjeg sloja. To su dokazali naučnici iz Kine i Sjedinjenih Država. Oni su analizirali rezultate posmatranja stotina seizmičkih stanica dobijenih iz istih događaja: zemljotresa u Boliviji 1994. i potresa u Ohotskom moru 2008 i 2012, kao i arhivske zapise seizmografa Nacionalnog centra za informacije o zemljotresima Geološkog zavoda SAD.
